ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΜΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΑ...

   Πριν λίγες ημέρες η φίλη μου η Αναστασία μου ζήτησε να της φτιάξω ένα μπουκάλι με ρομαντικό θέμα για να το στείλει στον φίλο της που μένει στην Πορτογαλία. Μέσα στο μπουκάλι θα έβαζε τόσα σοκολατάκια όσες και οι μέρες μέχρι να συναντηθούνε. Βλέπετε, η Αναστασία μετακομίζει μόνιμα σε αυτήν την πανέμορφη χώρα για να κυνηγήσει τα όνειρα της και κυρίως τον έρωτα!!   
Ο βομβαρδισμός των ερωτήσεων και σχολίων από εμάς τους μαθητές της δεν άργησε να έρθει!
 Και που θα πας; Το σκέφτηκες καλά; Μα καλά με αυτήν την κρίση εσύ θα φύγεις από το σπίτι σου; Μα στην Πορτογαλία; Εκεί είναι χειρότερα από μας! Μα για ένα boyfriend εσύ θα αφησεις τη χώρα σου; Δουλειά βρήκες ή έτσι θα πας; και άλλα πολλά στα οποία η καλή μου η Αναστασία απάντησε με την καταλληλότερη ατάκα: 'Παιδιά, δεν καταλάβατε καλά, εγώ δεν είμαι οικονομικός μετανάστης αλλά ερωτικός!! Αυτή της η ατάκα αρκούσε για να κλείσουμε τα στόματα εμείς οι οποίοι ως άνθρωπους μίζερους που μας έχει καταντήσει αυτή η χώρα  είμαστε ανίκανοι να συλλάβουμε στο μικρό μας το κεφάλι ότι κάποιος ΜΠΟΡΕΙ αν ΘΕΛΕΙ να κυνηγήσει τα όνειρα του οπουδήποτε και να είναι αυτά!
Εγώ λοιπόν εύχομαι να ήμουν τόσο τολμηρή όσο η Αναστασία και να ήμουν στη θέση της γιατί έχω αρχίσει να νιώθω ότι χαζεύω σιγά σιγά με τόση πλύση εγκεφάλου αλλά αυτός είναι και ο στόχος του συστήματος να σε κάνουν να νιώθεις ότι τα φτερά σου είναι κομμένα και να σε κάνουν να νιώθεις ευγνώμον έστω και γι αυτά τα λίγα που σου δίνουν κι ότι δεν μπορείς να σηκωθείς από τον καναπέ και να διεκδικήσεις αυτά που δικαιούσαι! Τελοσπάντων όμως άλλη φορά αυτά! Το θέμα μας είναι ότι όταν βλέπω ανθρώπους να αρπάζουν τη ζωή στα χέρια τους και να κάνουν αυτό που γουστάρουν χαίρομαι απίστευτα! Μαζί λοιπόν με αυτό το μπουκάλι δίνω στη φίλη μου όλες τις ευχές μου να βρει αυτό που ψάχνει και να ζήσει τη ζωή που ονειρεύεται!!







ΝΑ ΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΦΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥ!!

Μετά από αρκετές δόσεις πρηξίματος και γκρίνιας, το ράφι κρεμάστηκε, στολίστηκε και ετοιμάστηκε να δεχθεί αγαπημένα βιβλία δικά μου αλλά και του Μάνου απ'όσο μπορώ να καταλάβω μέχρι τώρα!
Σε περίοπτη θέση θα δείτε την πρώτη ζωγραφιά-μουτζούρα που στα δικά μου μάτια ξεπερνάει σε ομορφιά όλα τα έργα τέχνης του κόσμου μαζί! Τύφλα να 'χει ο Πικάσο ένα πράμα..































Αν δεν τα ξαναπούμε καλό δεκαπενταύγουστο και καλές διακοπές να έχουμε!!!

ΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΠΑΛΕΤΑ

Καλημέρα καλημέρα!!!
Μόλις ολοκληρώσαμε την πρώτη μας απόπειρα για κατασκευές από παλέτα και είπαμε να ξεκινήσουμε από κάτι μικρό όπως ράφια. 
Ο σύζυγος λοιπόν έκοψε και έτριψε κι εγώ ανέλαβα το βάψιμο και τη διακόσμηση. Φωτογραφίες από όλη τη διαδικασία δεν έβγαλα, έχω μόνο το τελικό αποτέλεσμα. Στην επόμενη όμως κατασκευή υπόσχομαι να βγάλω! 
Λοιπόν η διαδικασία μακρά και ατελείωτη αλλά το αποτέλεσμα κατεμέ μοναδικό!  Γιατί έφτιαξα 2 ράφια που θα στολίζουν το σαλόνι μου και ένα που θα στολίζει το δωμάτιο του μικρού μου και τα βγήκαν ακριβώς όπως τα είχα στο μυαλό μου!  Τα ράφια του σαλονιού ήθελα να φαίνονται παλιά και ταλαιπωρημένα. Αφού λοιπόν αστάρωσα, έβαψα με το αγαπημένο μου χρώμα λαδί ανοιχτό αρκετά χέρια με τριψίματα ενδιάμεσα. Μετά πέρασα σε κάποια σημεία με ώχρα και σε κάποια άλλα όπως στις γωνίες με πατίνα. Ακολούθησε decoupage και σκιάσεις με πατίνα. Τέλος, αρκετά χέρια βερνίκι για το φινίρισμα. Σειρά είχε ο σύζυγος που τα κρέμασε με απόλυτη επιτυχία μπορώ να πω μιας και συνήθως τα πράγματα που κρεμάει έχουν μια τάση να γέρνουν (χιχιχι)
Εδώ είναι τα ράφια σκέτα..


























και εδώ στολισμένα με τι άλλο; με φωτογραφίες!




Ακολουθεί ανάρτηση με το ράφι του γιου μου καθώς δεν το έχουμε κρεμάσει ακόμα!
Φιλιά και καλές διακοπές σε όλους!!